Lady Fay: Η μπάλα τους φέρνει πιο κοντά

Η συγκεκριμένη φωτογραφία επιδέχεται αρκετές ερμηνείες.

Α) Ο Παπασταθόπουλος, στην προσπάθεια του να μην χάσει την ισορροπία του, γραπώνεται από ό,τι πιο εύκαιρο και πιο... εμφανές στον αντίπαλο του, Μέσι.

Β) Αμφότεροι, αποφάσισαν να έρθουν σε επαφή με την ρομαντική τους φύση. Άλλωστε, το ποδόσφαιρο ενώνει.

Γ) Η κίνηση του Έλληνα παίχτη εντάσσεται στο "βρώμικο" παιχνίδι που ισχυρίζεται ο Λίονελ ότι πραγματοποιήθηκε εις βάρος του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα.

Εγώ, πάντως, δεν είδα κανένα βρώμικο παιχνίδι. Βέβαια, η όραση μου πάσχει από κάποιο βαθμό μυωπίας και ίσως οι κύριοι Μαραντόνα και Μέσι να έχουν υγιέστερους οφθαλμούς και επομένως, δικαίως να κάνουν λόγο για φάουλ και κίτρινες κάρτες που δεν καταλογίστηκαν ποτέ. Θεωρώ όμως ότι είναι τουλάχιστον άκομψο εκ μέρους μιας ομάδας κορυφαίου ποδοσφαιρικού βεληνεκούς να χρεώνει την όποια τυχόν ανυπαρξία της εντός του γηπέδου στη διαιτησία.

Ο μοναδικός λόγος της ανυπαρξίας της Αργεντινής μέχρι το 71' ήταν η Ελλάδα. Αναφέρω ενδεικτικά 2 ονόματα: Τζόρβας - Παπασταθόπουλος. Ο πρώτος προστάτευσε αρκετές φορές την εστία μας από σουτ που ήταν κάτι παραπάνω από σίγουρα γκολ και ο δεύτερος εξαφάνισε τον καλύτερο, κατά γενική ομολογία, παίχτη παγκοσμίως με τα αποτελεσματικά του μαρκαρίσματα. Δεδομένης της αδιαμφισβήτητης αξίας των Αργεντινών, η Ελλάδα στάθηκε με αξιοπρέπεια. Κοίταξε τον αντίπαλο στα μάτια, δε δείλιασε στιγμή, δεν παραδόθηκε αμαχητί. Ειδικά, αν η εξαιρετική προσπάθεια του Σαμαρά (ο οποίος ταλαιπώρησε τους αντιπάλους αμυντικούς ουκ ολίγες φορές) έβρισκε δίχτυα, είναι πιθανό η ροή του αγώνα να ήταν τελείως διαφορετική. Εδώ που τα λέμε, δεν μας βοήθησε και η τύχη. Η Νιγηρία δεν μας έκανε τη χάρη και δεν κατάφερε να κερδίσει αλλά και οι απρόσμενοι τραυματισμοί των Καραγκούνη, Κατσουράνη και Τοροσίδη άλλαξαν άρδην τα πλάνα της ομάδας που μέχρι τότε τα πήγαινε περίφημα. Δεν πειράζει.

Κρατάω από αυτό το ματς τα αμέτρητα κοντινά στον τερματοφύλακά μας. Εμείς οι γυναίκες, ανακαλύψαμε τον next top goalkeeper που αντικατέστησε επάξια τον Αντώνη Νικοπολίδη, για προφανείς λόγους, φυσικά! Αλέξη, θα μας λείψεις!!! (Ελπίζω να μην διαβάσει ο φίλος μου το άρθρο, χαχα!) Αντιθέτως, δε θα μας λείψει καθόλου η εκνευριστικά τσιριχτή φωνή του Παύλου Παπαδημητρίου που χάρη σε αυτήν οι βιομηχανίες παρασκευής παυσιπόνων και λοιπών ηρεμιστικών έγινε εν μέσω οικονομικής κρίσης πλουσιότερη.

Και για το τέλος... Μέσι, τζουτζούκο μου, άσε τα κλαψ - κλαψ και τα παράπονα περί βρώμικου παχνιδιού και ύπουλων χτυπημάτων και φάε τα πατατάκια σου! Άντε, αγόρι μου!!!

Υ. Γ. : Τελικά, θα μου εξηγήσει κανείς τί πραγματικά παίχτηκε μεταξύ Παπασταθόπουλου και Μέσι;;;